از شهر گنبدهای برافراشته تا شهر امام رضا (ع) در یک قاب
خبرگزاری مهر -گروه هنر؛ هوا نیمه ابری و آخرین روزهای ماه مبارک شعبان بود. سالن شهید دستغیب حرم مطهر حضرت احمد موسی الکاظم (ع)، میزبان تعدادی از عکاسان این خاک است که سه روزی مهمان شیراز بودند و با سومین کارگاه آموزشی عکاسی از سری برنامه‌های سیزدهمین جشنواره بین المللی عکس رضوی، همراه شده اند.
این کارگاه، دوره اول خود را در شهرری و حرم حضرت عبدالعظیم علیه السلام و دوره دومش را در قم و حرم حضرت معصومه علیها السلام برگزار کرده است و اینک به شیراز، به شاهچراغِ عاشقانه شهر آمده‌اند.
دومین روز کارگاه عکاسی با موضوع تحلیل عکاسی معماری و تاثیر هایپر فوکال بر آن، حضور سعید زمانی دبیر اجرایی، حمیدرضا قانعی مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، اساتید و عکاسان برگزار می‌شود. در کارگاه حال و هوایی معنوی حاکم است و عکاسان منتظر تا نتیجه کار خود را بر صفحه ببیند و تحلیل‌ها را بشنوند.
زمانی، یکی از دلایل اتفاقات زیبایی که این چند روز رقم خورد را همکاری صمیمانه آستان حضرت احمد بن موسی الکاظم علیه السلام عنوان کرد و گفت: وجه ویژه دیگری از این رخدادهای زیبا، حمایت‌های مدیر کل و معاون امور هنری فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس بود که روز پیش، در ۲ آستان سید علاالدین حسین و علی بن حمزه علیهما السلام، توانستیم از معماری‌ها عکاسی کنیم.
وی ادمه داد: در روز نخست، حمزه اولیازاده از اساتید حوزه عکاسی، با نگاهی کارشناسانه، اتفاقات خوبی را در بازار و مسجد وکیل، به همراه تیم خودشان رقم زدند، در نیم طبقه‌ها، کبوترخانه و یا نیمه شب، همراهان این تیم عکاسی، لحظه‌های زیبایی را توانستند ثبت کنند.
دبیر اجرایی جشنواره رضوی بیان کرد: در کنار کار عملیاتی و عکاسی، ۲ کارگاه با حضور اساتید برگزار شد که یکی از ساعت ۱۰:۳۰ آغاز و در آن عکاسی معماری و تاریخی مذهبی عنوان شد و کارگاه دوم با موضوع تاثیر هایپرفوکال و بررسی آثاری است که در ۲ کارگاه قبلی در حرمین حضرت عبدالعظیم و حضرت معصومه علیهما السلام، انجام شده بود.
حمیدرضا قانعی مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس نیز گفت: شیراز را شهر گنبدهای برافراشته می‌شناسند، سبک و سیاق خاص معماری شیراز، سابقه تاریخی و فرهنگی و خاصی دارد، برنامه‌های مختلفی در حرم مطهر برگزار شده که نشان از همراهی عوامل این آستان مقدس با اهالی فرهنگ و هنر دارد، همچون برنامه ویژه شهدای شاهچراغ، شعر رواق سرخ که امیدواریم این اندیشه دینی در قالب هنر بیش از پیش به جامعه معرفی شود.
رسول اولیازاده از اساتید حاضر در کارگاه، بر تداوم این کارگاه‌ها در طول سال تاکید کرد و ادامه داد: عنایت های ویژه امام رضا علیه السلام، مشهود در برگزاری این کارگاه‌های عکاسی بود و ذوق و شوق عکاسان همراه، نسبت به شرکت در این کارگاه را وصف ناشدنی می دانم.
او در طول این کارگاه و حضور در حرم مطهر شاهچراغ علیه السلام، با توسل به آن مقام والا و خلوت‌هایش در کنج حرم، خود را در صحنه محبت او دیده است.
اولیازاده روایتی را بازگو می‌کند از بانویی که حتی به تنظیمات دوربین آشنا نبوده اما لحظاتی را ثبت کرده که زیبایی و معنویت در نگاهش را می‌توان به وضوح دید، عکس‌هایی که مشخص بود شامل عنایتی ویژه شده اند.
وی درباره هدف از برگزاری این کارگاه‌ها توضیح داد: می‌خواهیم آن هایی که مبتدی هستند و در حال پیشرفت در این زمینه هنری، جای بزرگان و پیشکسوتان این عرصه را پر کنند، برای همین اصرار دارم که پس از اتمام جشنواره نیز کارگاه‌ها ادامه داشته باشد. چه آن هایی که عکس‌هایشان برگزیده می‌شود و در نمایشگاه شرکت داده می‌شوند و چه افرادی که مبتدی هستند و در حال آموزش که مشخص است جوهره این هنر را دارند و می‌توانند پیشرفت کنند، تشویق شوند. در عکاسی، نباید درگیر تکنیک شد و تمام اینها برای این است که بتوانیم مقصودمان را به مخاطب مان القا کنیم و او را درگیر کار خود کنیم، مثل اینکه با عکاسی ما، بعد از سال‌ها، مخاطبی، چرایی ثبت این لحظه را متوجه شود.
به عقیده اولیازاده، عکاسی در سرداب و ضریح توسط عکاسان انجام شده و گاهی ما با ثبت همین لحظات و خلق اثری متفاوت، همراه با سواد بصری و زیبایی شناسانه، می‌توانیم حتی فردی را که عقیده‌ای به این مسایل ندارد، جذب این معنویات کنیم.
یکی از عکاسان، جوانی است با موهای نسبتاً بلند، قبل از خروج از سالن، او را نگه می‌دارم. از حضورش در شیراز و با این گروه عکاسی، خوشحال است، این فضا را سرشار از احساس و معنویت می‌خواند و توشه اش را از این سفر، پُر.
دیگری بانویی است که با عجله کوله پشتی را باز می‌کند و به دنبال دوربین، می‌خواهد هر چه سریع‌تر به صحن برسد، با او هم صحبت می‌شوم، همان طور که به کارش سرعت می بخشد، همه چیز را عالی می‌داند.
به غروب آفتاب می رسیم، عکاسان با سرعت و اشتیاق، خود را به صحن و پای نقاره خانه حرم که چند دقیقه‌ای است آوای آسمانی خویش را شروع کرده، می‌رسانند. دنبال نورهای زرد و نارنجی غروب خورشید، به جای جای این مکان مقدس سر می کشند و می‌خواهند بهترین را از آن خود کنند. همچون مردی که خواهان رفتن به نیم طبقه هاست و اکنون که شب هنگام نزدیک است، اجازه ندارد.
این شور و این اشتیاق، زیباترین وجه آنها است که برخی هزار و برخی ۲ هزار کیلومتر را پیموده اند تا ساعاتی را در این صحن و سرای نورانی به ثبت لحظه‌هایی بگذرانند و گوشه‌هایی ثبت کنند که قطعاً به دید همگان نیامده است و این نگاهی نو به معماری مذهبی ایران اسلامی خواهد بود.
