روایت ناکامی ضدانقلاب در بهمن ۶۳ از حمله به سفارت ایران در لندن
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: کتاب «سفیر انقلاب؛ خاطرات سفرای جمهوری اسلامی ایران در دهه اول انقلاب اسلامی» نوشته الله‌کرم مشتاقی بهمن‌ماه ۱۴۰۲ توسط انتشارات ایران منتشر و راهی بازار نشر شد. این‌کتاب دربرگیرنده خاطرات ۱۰ سفیر جمهوری اسلامی ایران در دهه اول انقلاب است و شرایط سفارتخانه‌های ایران در آن‌برهه زمانی را تصویر می‌کند. این‌تصاویر چالش‌ها و دشمنی‌های خارجی جمهوری اسلامی ایران را هم در مقطع زمانی مورد اشاره نشان می‌دهند.
سفیرانی که خاطراتشان در این‌کتاب ثبت و ضبط شده به این‌ترتیب‌اند: حسن زمانی سفیر ایران در فرانسه، علی اکبر فرازی سفیر ایران در مجارستان، بهمن حسین‌پور سفیر ایران در تانزانیا و اتیوپی، احمد اجل‌لوئیان سفیر ایران در رومانی و یونان، سیدجلال ساداتیان سفیر ایران در انگلستان، سیدرضا حاج زرگرباشی سفیر ایران در بلغارستان و نیکاراگوئه، سید محمدباقر سخایی سفیر ایران در دبی و قطر، رضا سعیدمحمدی سفیر ایران در کره شمالی، احمد دستمالچیان سفیر ایران در لبنان و محمود موحدی سفیر ایران در برزیل.
سیدجلال ساداتیان متولد ۱۳۳۱ یکی از راویان کتاب «سفیر انقلاب» است که از اسفند ۱۳۶۱ تا اسفند ۱۳۶۵ در سفارت ایران در لندن مشغول سفارت بوده و به‌عنوان سفیر خدمت کرده است. ساداتیان خاطره جالبی از برگزاری مراسم عید نوروز برای ایرانیان مقیم انگلستان دارد که روز اول عید امسال (۱۴۰۳) در قالب اولین‌قسمت مرور مطالب کتاب «سفیر انقلاب» به آن پرداختیم و در پیوند زیر قابل دسترسی و مطالعه است:
* «خاطره برگزاری مراسم نوروز توسط سفارت ایران در لندن/می‌گفتند فکر می‌کردیم سفارت شکنجه‌گاه دارد»
در قسمت دوم مرور و بررسی کتاب مورد اشاره، خاطرات دیگری از سیدجلال ساداتیان را مرور می‌کنیم؛
***
روزهای بعد از حمله تروریستی سال ۵۹
ساداتیان می‌گوید علی افروز که در زمان انجام حمله تروریستی به سفارت ایران در لندن (اردیبهشت ۵۹) مسئول سفارت بود، در حین حمله و گروگانگیری، خود را از پنجره به بیرون پرتاب کرد و به‌شدت زخمی شد. او دوماه بعد از مسئولیت خود کناره‌گیری کرد و پس از او یک‌استاد دانشگاه به‌نام سیف‌الله اهدایی مسئولیت موقت سفارت جمهوری اسلامی ایران در انگلستان را به عهده گرفت.
اهدایی، کمی بعد پناهنده شد و پس از او، یکی از اعضای انجمن اسلامی لندن به‌نام علیرضا فرخ‌روز سرپرستی سفارت را عهده‌دار شد. فرخ‌روز برای ۲۰ ماه سرپرست سفارت بود و بعد، به سپاه پاسداران پیوست. به این‌ترتیب علی‌اکبر ولایتی وزیر وقت امور خارجه از ساداتیان خواست سفیر ایران در انگلستان شود که او در ابتدا از پذیرش این‌امر امتناع کرد اما در نهایت پذیرفت و راهی لندن شد.
زمانی‌که ساداتیان (اسفند۱۳۶۱) وارد سفارت ایران در لندن شد، به‌دلیل وقوع حمله تروریستی اردیبهشت ۵۹ و آسیب‌هایی که ساختمان سفارت دیده بود، هنوز کارها و امور سفارت در رزیدانس (محل اقامت سفیر) انجام می‌شد.
پذیرایی از بیماران اعزامی از ایران
یکی از فعالیت‌های سیدجلال ساداتیان در دوران سفارتش در انگلستان، تسهیل روند اعزام بیماران ایرانی به بیمارستان‌های انگلستان است. او می‌گوید در آن‌دوران، ماهانه به‌طور متوسط پذیرای ۵۰۰ بیمار از ایران بوده است. توضیحش نیز در این‌باره در صفحه ۲۳۷ کتاب «سفیر انقلاب» این‌گونه است: «با سفر به ایران و کسب موافقت کمیسیون پزشکی ایران و وزارت امور خارجه، ابتکار عمل برنامه‌ریزی برای ساماندهی به وضعیت بیماران را با تجربه مددکاری اجتماعی و تجارب مربوط به آن‌ها به دست گرفتم.»
ناکامی ضدانقلاب در حمله سال ۶۳ به سفارت
ساداتیان روایت می‌کند در یکی از روزهای بهمن ۱۳۶۳ نیروهای چپ ضد جمهوری اسلامی تصمیم گرفته بودند به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب، تجمعات خشنی را در سراسر دنیا ترتیب بدهند. به این‌ترتیب نیروهای ضدانقلاب در اقداماتی سازماندهی‌شده، وارد ساختمان سفارت در هلند شده و حسین تاجگردون سفیر ایران را مورد ضرب و شتم قرار دادند که به‌دلیل جراحات وارده به بیمارستان منتقل شد. در آلمان و استرالیا هم اتفاقات مشابهی رخ داد و حجم خسارت‌هایی که به سفارت و دفاتر نمایندگی‌های بیمه و هواپیمایی ایران وارد شد، بالا بود.
ضدانقلاب در سال ۱۳۶۳ به ۳۶ نمایندگی و دفاتر منتسب به جمهوری اسلامی ایران حمله کرد. ساداتیان می‌گوید تنهاجایی که آشوب‌طلبان و نیروهای ضدانقلاب موفق نشده و به هدفشان نرسیدند، لندن بود؛ «آن‌هم نه به‌دلیل تمهیدات دولت انگلیس برای حفاظت از ساختمان و کارکنان سفارت، بلکه صرفا با ابتکار و قدرت کارکنان سفارت در کنسولگری.»
ساداتیان می‌گوید کارکنان کنسولگری با وجود تعداد کم خود، توانستند ۲۵ نفر از مهاجمان را دستگیر کنند. سپس با تدبیر سفیر جمهوری اسلامی ایران در انگلستان، یک‌کنفرانس مطبوعاتی ترتیب داده و از دستگیرشدگان رونمایی شد. ساداتیان در این‌جلسه به‌شدت از دولت انگلستان و پلیس لندن انتقاد و آن‌ها را به همکاری با تروریست‌ها متهم کرد. بعد هم تابلویی به گردن هریک از تروریست‌ها انداخته شد که با گروه‌بندی مختلف روی آن‌ها نوشته شده بود: تروریست آمریکایی، تروریست انگلیسی و تروریست فرانسوی.
