«سوره» جدید با فرمی تازه از حضور زنان در سیاست منتشر شد

به گزارش خبرنگار مهر، شماره نهم ماهنامه «سوره» ویژه بهمن ماه ۱۴۰۲ با بخش‌های مختلفی همچون سرمقاله، کشاکش، گفتار، آن، سیاست، پرسش، دیدگاه، نوشتار، کلمه، آینه جادو، جعبه جادو، صحنه، زمزمه، کتیبه، بایگان و بن یاد منتشر شده و روی پیشخان مطبوعات آمده است.

در بخش سرمقاله این‌مجله، مطلبی با عنوان «موج نوی سینمای انقلاب اسلامی؛ آشنایی‌زدایی از جمهوری اسلامی، در بخش کشاکش مطلبی با عنوان لاپوشانی جنگ (گفتارهای مختلف چگونه از طرح مبارزه جمهوری اسلامی معنازدایی می‌کنند؟)؛ در بخش گفتار مطلبی با عنوان «طوفان مقاومت در فلسطین، بن فکنی علوم انسانی در ایران» (طوفان الاقصی چه امکان‌هایی در علوم انسانی فراهم کرده است؟)؛ در بخش آن مطلبی با عنوان «شرح لحظه‌های تاریخی»؛ در بخش سیاست مطالبی با عناوینی همچون «محافظان صندوق و سرنوشت» (چند روایت از مردمی که بار برگزاری انتخابات را بر دوش می‌کشند) و «سیاست نجوا» (مادران میدان جمهوری فرمی تازه از حضور زنان در سیاست رقم زده‌اند) منتشر شده است.

از دیگر مطالب منتشره این‌ماهنامه می‌توان به «پرسش» با مطالب «پروانه معصومی؛ آنکه گفت نه» (گفتگویی منتشر نشده با زنده‌یاد پروانه معصومی) و «خدا بر زمین قدم گذاشت» (گفتگوی اختصاصی سوره با میشل ستبون عکاس فرانسوی لحظه‌های ماندگار انقلاب اسلامی ایران)؛ بخش دیدگاه با مطالبی تحت عناوینی همچون «آن که گفت آری» (چند کلمه درباره هویت پروانه معصومی» و «فیلم‌هایی که او بازی نکرد» (پروانه معصومی چگونه از پیله سینمای روشنفکری رها شد و در دام فیلم‌فارسی نیفتاد) و «می‌توانست او اگر می‌خواست؛ لیک» (خرده روایت‌هایی از زنده‌یاد پروانه معصومی) اشاره کرد.

در بخش نوشتار مطلبی با عنوان «جهان از چشم مردی در زندان» (درباره کتاب نگاهی به تاریخ جهان و سه کتاب دیگر)؛ در بخش کلمه مطلبی با عنوان «صدای زخمی کلمات» (واکنش‌های جهانی شعر به بمباران وحشیانه غزه)؛ در بخش آینه جادو مطلبی با عنوان «زندگی در گیومه، جنگ در پرانتز» (چگونه سودای زندگی نرمال، سینمای جنگ را از نفس انداخته است؟)؛ در بخش جعبه جادو مطالبی با عناوینی همچون «سینمای اشغالی» (جریان شناسی سینمای فلسطین) و «سینمای مستند؛ حافظه ملی» (مروری بر هفدهمین جشنواره سینمای حقیقت)؛ در بخش صحنه مطلبی با عنوان «آینه‌داران بهشت» (روایتی از قیام هنری گروه نمایشی آینه) منتشر شده است.

از دیگر مطالب منتشره این ماهنامه می‌توان به بخش زمزمه با مطلبی تحت عنوان «ترنم خیال ملی» (درباره کنسرت همراه با خاطره‌ها به رهبری استاد مجید انتظامی)، بخش کتیبه با مطلبی تحت عنوان با امام یا بی مردم؟ (آیا نوحه بی مردم زبان حال امروز ماست؟)؛ بخش بایگانی مطلبی تحت عنوان «همه جهان سومی‌ها یک هامون دارند» (بازخوانی نقد سیدمرتضی آوینی بر فیلم هامون)؛ بخش بن یاد با مطلبی تحت عنوان «چه زمانی میزان رأی مردم شد؟» (درباره جمله میزان رأی ملت است از حضرت امام خمینی رحمة‌الله علیه) اشاره کرد.

در بخشی از ماهنامه سوره آمده است؛

«میشل ستبون» شاید برای عموم ایرانیان نام مشهوری نباشد؛ اما عکس‌هایش از انقلاب اسلامی ایران، مشهورتر و دیده شده‌تر از خود اوست. او راوی لحظه‌های تولد بزرگ‌ترین اتفاق تاریخ معاصر جهان، با لنز دوربینش است.

خبرنگار فرانسوی‌ای که از پیش از شعله‌ور شدن گرمای انقلاب، وقوع آن را پیش‌بینی کرده بود و به همین علت، از چند سال قبل به ایران سفر کرده بود. ستبون عکاس شدنش را مدیون انقلاب اسلامی می‌داند، زیرا انقلاب بود که باعث شد در ۲۶ سالگی و در کوران انقلاب، دوربین به دست بگیرد و لحظه‌های انقلاب را خیابان به خیابان و کوچه به کوچه ثبت کند.

او اولین کسی بود که به محضر امام در نوفل لوشاتو رسید و از ایشان عکس‌هایی گرفت که امروز در ذهن و قلب ما قاب گرفته شده‌اند؛ از جمله آن عکس مشهور امام، پای آن تک درخت سیب. ستبون پس از انقلاب بیست سال در جنگ‌های مختلف حضور داشته و لحظه‌های آن را ثبت کرده است. او همچنین در هشت سال دفاع مقدس وارد صحن جنگ شده بود، هرچند که در سوی دیگر میدان، یعنی جبهه عراق، حضور داشته و همین، ابهاماتی برایش رقم زده از جمله آنکه نفهمیده چرا کشورش (فرانسه) از عراق حمایت می‌کند.

این‌مجله با ۱۱۹ صفحه و بهای ۹۰ هزار تومان منتشر شده است.