کم‌وزنی و چه بسا بی‌وزنی روز حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان ۱۴۰۲
به گزارش خبرنگار مهر، در تقویم کشور ۹ اسفند به عنوان روز ملی حمایت از حقوق مصرف کنندگان نام گذاری شده است. صادق بشیری یکی از کارشناسان حوزه حمایت از حقوق مصرف کنندگان و تولیدکنندگان در یادداشتی اختصاصی برای مهر نوشت؛
عدم توجه به غنای روزهای نام گذاری شده در تقویم ملی کشور حکایت از ضعف دوچندان رسانه‌ها و دست‌اندرکاران تصمیم گیران امور کشور دارد. مقصود از نام گذاری روزهایی مثل روز معلم، مادر، پدر، پزشک، پرستار، حمایت از حقوق مصرف کنندگان برای توجه ویژه و جلب نظر است. این روزها تاکید بر کرامت انسان‌ها دارد و قطعاً آدابی باید داشته باشد.
نام گذاری سال‌ها نیز در قالب شعار طی سنوات گذشته منظور نظر برنامه‌ریزی‌ها و سیاستگذاری‌ها بوده است که می‌طلبید عملکردها و رفتارها به گونه‌ای جهت دهی شوند که شعار آن سال در المان‌ها، عناصر و اجزا نمود پیدا کند. اما خوش سلیقگی و عملکرد با کیفیتی در این خصوص دیده نمی‌شود و غالب با برگزاری چند همایش در حد شعار باقی می‌ماند.
روز ۹ اسفند روز واقعه تاریخی از سال ۱۳۸۸ (زمان تصویب قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان در مجلس شورای اسلامی) است؛ اگرچه در آموزه‌های دینی یا آداب تاریخی کشورمان رعایت عدل و انصاف و توجه به حقوق همگان به بلندای تاریخ قدمت دارد. وقتی یک روز در تقویم کشورمان نام گذاری می‌شود و آن روز را به رسمیت می‌شناسیم؛ این بدان معناست که باید متعهد به امانت داری آن و متعهد به آداب آن باشیم که در عمل چنین تعهدی دیده نمی‌شود.
مطلب دیگر بحث نمادسازی است که بشر آن را دوست دارد «نماد زمانی» از متداول ترین‌های نمادسازی‌ها به شمار می‌آید که با نام گذاری روزها انجام می‌شود. نمادسازی یکی از روش‌های تثبیت رسوم و مفاهیم یک ملت است که استفاده می‌شود و برای تمرکز بیشتر به مانند یک زنگ هشدار است؛ البته این بدان معنا نیست که در همان روز باید مورد توجه قرار گیرد. نمادسازی یادآوری و بهانه‌ای است برای خلق ارزش‌های بیشتر، فرصتی است برای هدیه دادن و بهبود روابط، صمیمیت و تعهد.
آمار شکایت مردمی در حوزه‌های مختلف کالایی و خدماتی حکایت از اهمیت توجه به حقوق مصرف کنندگان دارد اما متأسفانه شاهد هستیم که دست‌اندرکاران مدیریت کشور آنقدر مشغول روزمرگی هستند که به نماد با ارزش و با اهمیت همچون روز حمایت از او مصرف کنندگان ارج قائل نبوده و نیستند و امانت‌دار شایسته‌ای در این زمینه نبودند. انتظار بر این بود که به رنج آحاد مصرف کنندگان کشور اندکی توجه می‌شد که نشد. توقع بر این بود که آحاد مصرف کنندگان کشور در این روز هدیه‌ای متناسب با شرایط زمانی و مکانی از دولت عدالت‌گستر سیزدهم دریافت می‌کردند اما چنین اتفاقی نیفتاد.
انتظار بود دولت در این روز خاص توجه ویژه‌ای به آحاد مصرف کنندگان کشور می‌کرد و اعتماد را بین ملت و دولت به ارمغان می‌آورد. تمرکز سلیقه‌ای به مناسبت‌ها، تصویر ذهنی خوشایند و قابل اعتمادی را از عملکردها در پی ندارد. در سال‌های گذشته دولت‌ها همواره به مناسبت‌های مختلف از طرف ملت هدیه‌های عدیده‌ای دریافت کردند در تحلیل این موضوع می‌توان ادعا کرد که ملت به متولیان امور همواره توجه داشتند. نباید با غفلت فرصت‌ها را از دست داد.
